بابک بختیار

شعار «النصر بالرعب» در میان اوباش جمهوری اسلامی این روزها بیش از دو دههٔ اخیر مورداستفاده قرار می‌گیرد، روزهایی که حکومت بیشترین سعی خود را کرده تا با ایجاد فضای هراس‌انگیز در دل جامعهٔ ایران با نام خدای دهه شصت اعلان حکومت‌نظامی «لا حکم الا لله» کند و با وحشی‌گری تمام جنایات «خدای دهه شصت»^۱ را به‌صورت سیستماتیک تکرار نماید، و به‌قول‌معروف ضربه شصتی به جامعهٔ ایران نشان دهد.

زمان زیادی از سخنرانی علی خامنه‌ای نگذشت؛ خلیفهٔ خودخواندهٔ ایران در تیرماه ۱۴۰۱ مبنی بر احضار خدای دهه شصت برای سرکوب خشونت‌آمیز اعتراض امروز ملت به عملکرد ۴۵ساله ی هیئت حاکمهٔ فاسد جمهوری اسلامی و همچنین عادی و مشروع جلوه‌دادن جنایت علیه معترضان با فرمان خدای در خون غوطه‌ور دههٔ شصت.

بعدازاین سخنرانی اعمال خشونت از سوی اراذل‌واوباش جمهوری اسلامی علیه ملت معترض ایران، رشد سرسام‌آوری گرفت؛ از شلیک به چشم و سر و آلت تناسلی معترضان تا شکنجه و بوی عفونت زخم‌های زندان، از احکام فله‌ای اعدام و زندان از سوی دستگاه زیر فرمان سلطان، تا تجاوز پنهان و آشکار به مردان و زنان.

به‌سادگی می‌توان دریافت که این رفتار حکومتی ناشی از ایدئولوژی مشخص آمران و مأموران؛ مغرضانه و به‌عمد انجام می‌شود، یعنی طبیعت این ایدئولوژی است که حکم، حکم همان خداست (همان خدایی که در دههٔ شصت جنایت می‌کرد) و هموست که به ما عزت داده تا حکومت اسلامی برپا کنیم و مجوز هر گونه جنایت و تجاوزی نسبت به مردمان معترض (دشمنان) را به ما داده است و ما مجریان اوامر خدای نادیده که فرمانده جانشین اوست؛ خواهیم بود.

هیئت حاکمه جمهوری اسلامی از ابتدای فتنه ۵۷ تا به امروز بر اساس این ایدئولوژی مشخص خشونت‌آمیز مذهبی دست به جنایات بی‌شماری زده است و براین‌اساس تا توانسته گسترهٔ حکومت توتالیتر پلیسی – مذهبی خود را در بین تودهٔ مردم گسترش داده است تا به این طریق سعی در کنترل رفتارهای مدنی در اجتماع و یکدست کردن جامعه؛ به نفع پیش برد اهداف شوم خود کند.

فراموش نخواهیم کرد که جمهوری اسلامی یکبار در دههٔ شصت با بی‌رحمی و وحشیگری تمام ذیل فرمان خمینی به‌عنوان خلیفه در جامعه اقدام به نسل‌کشی هزاران‌هزار زن و مرد ایرانی اعم از سیاسی یا عقیدتی و نظامیان حکومت سابق نمود و از این باب مدتی چند ساله موفق به ایجاد سکوت هراس‌انگیز در بین توده جامعه ایرانی شد.

در این سال‌ها نیز حکومت مذبوحانه در تلاش برای بازپس‌گیری فضای جامعه به نفع دیکتاتوری مذهبی و پیروزی خشونت‌آمیز در جبهه نبرد با ملت ایران است.

خوب پیداست که ابتکار عمل در مسائل سیاسی مدت‌هاست به دست ملت افتاده؛ به‌عنوان نمونه در رفراندوم‌های انتصابی اعم از “مجلس شورای اسلامی، شهر، خبرگان و ریاست‌جمهوری“ که سال‌ها منبع سوءاستفاده رژیم برای نمایش مشروعیت به جهان بود و یا مسئله “پوشش اختیاری” که رژیم آن را با عنوان حجاب یکی از نمادهای حکومت خود معرفی می‌کرد و باتوجه‌به عدم توانایی حکومت در سامان‌دادن اقتصاد، حکومت اسلامی خود را در معرض فروپاشی و نابودی می‌بیند.

رژیم در برهه کنونی سعی دارد با ایجاد خشونت مضاعف نسبت به مبارزان مدنی و سیاسی با ایجاد هراس در دل توده این میدان مبارزه و جولانگاه نبرد بین “ملت” و “حکومت” را به دست گیرد و قشر خاکستری را با تحمیل خشونت به‌سوی خود متمایل سازد، اگر خوب به مسئله نگاه کنیم خواهیم دید که راه‌حل زور و خشونت و ایجاد هراس ممکن است یک‌چند صباحی راه‌حلی برای بحران جمهوری اسلامی باشد؛ اما طولی نخواهد کشید که سازگاری جامعهٔ ایران نسبت به ترس و توانایی رویارویی با این مسئله باعث بروز اعتراضات بیشتر و وسیع‌تر و درنهایت نابودی پیکر از هم فروپاشیده رژیم خواهد شد.

مسئله قابل‌توجه دیگر که در بالا نیز اشاره شد مسئلهٔ “بحران اقتصادی رژیم” است که ناشی از عوامل مختلف چون دزدی و غارت مافیای جمهوری اسلامی از اموال عمومی و همچنین بی‌سوادی و دست‌نشاندگی مسئولین، تحریم‌های غربی و باج‌خواهی‌های استعمارگران اسبرای اذن بقای حکومت می‌باشد.

در واقع مسئله‌ای بسیار پر اهمیت که تلاش‌های اشاره شده حکومت در جهت متمایل کردن قشر خاکستری به‌سوی خود را بی‌اثر خواهد کرد واضح است که ایجاد فقر و گرسنگی در دل تودهٔ جامعهٔ ایرانی طنابی است خفت شده بر گردن رژیم ؛ رژیمی که از یک‌سو‌ ابتکار عمل را در مقابل جامعه سیاسی، مدنی ایران ازدست‌داده است و از سوی دیگر توانایی جلب‌توجه قشر خاکستری به سمت خود را با تزریق هراس به دل آن جامعه را ندارد؛ چرا که این فقر اقتصادی و گرسنگی هیچ هراسی را به‌حساب نخواهد آورد.

در پایان اشاره به این موضوع که روزگار خدای دهه شصت در همان دوران سپری شد و اکنون خدای دهه شصت در مقابل ملت ایران به‌زانو درآمده است و می‌توان نابودی و فروپاشی رژیم را در اذهان جمعی مشاهده نمود و یادآوری این نکته ضروری است که به قول زنده‌یاد دکتر شاپور بختیار «بلایی که امروز در ایران است به‌صورت یک غائله یا یک فتنه در تاریخ ایران ثبت خواهد شد؛ ولی آنچه که مهم است باز ایران زنده و جاویدان از این اوضاع ویران بیرون خواهد آمد و سربلند خواهد شد…» ^۲

ایران هرگز نخواهد مرد

۱- سخنان علی خامنه‌ای در روز سه شنبه ۷ تیر ۱۴۰۱

۲- سخنرانی دکتر شاپور بختیار در هاید پارک لندن

‌