نهضت مقاومت ملی ایران
بنیانگذاردکتر شاپور بختیار
National Movement of the Iranian Resistance
NAMIR
Founded by Chapour Bakhtiar

ب‍یانیه نهضت مقاومت ملی ایران
به مناسبت چهل‌و پنجمین سالگرد
شانزدهم دی‌‌ماه ۱۳۵۷
روز تجلی حاکمیت ملی

چهل‌و پنج سال از روزی می‌گذرد که دکتر شاپور بختیار با تشکیل دولت ملی خود به خودکامگی بیست‌وپنج‌ساله محمد رضاشاه پایان داد و سد سکوتی را که بنابر اوامر ملوکانه علیه دکتر محمد مصدق ایجاد شده بود، شکست؛ در اولین فرصت به احمد‌آباد رفت و با تجدید عهد با رهبر نهضت ملی ایران بر کودتای ننگین ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ خط بطلان کشید.

برنامه دولت بختیار دربرگیر‌نده همه آن نکاتی بود که جبهه ملی بمدت یکربع قرن آنرا می خواست و در انتظارتحقق آن بود.

اندیشه‌ها و فلسفه سیاسی شاپور بختیار مبتنی بر آزادی و میهن‌دوستی بود و مفاهیم: زندانی سیاسی، سانسور مطبوعات، بی‌احترامی به آزادی بیان و قلم، همچنین، محرومیت مردم برای ایجاد تشکلهای سیاسی و صنفی‌شان بهیچ وجه درچهارچوب آن تفکرات و عقاید نمی‌گنجید؛ به همین علت آزادی مطبوعات، آزادی همه کسانی که به بهانه عقاید سیاسی مخالف با نیات ملوکانه در زندان بسر می‌بردند درنکات فوری برنامه دولت قرار داشت.

شاپور بختیار زمانی مسئولیت خطیر نخست‌وزیری را پذیرفت که کشتی طوفان‌زده ایران در حال غرق شدن بود و می‌رفت که نابود شود.

می‌دانیم که در آن روزهای سرنوشت‌ساز دی‌ماه ۱۳۵۷ آخوندهای خواستار حاکمیت شریعت از پشتیبانی کورکورانه سازمانهای سیاسی چپ و وابسته به سیاست خارجی برخوردار بودند. این سازمان‌ها علاوه بر بلند کردن پرچم سرخ بجای پرچم سه‌رنگ ملی به آشوب عمومی مورد نظر اعوان و انصار روح‌الله خمینی دامن می‌زدند و به ظهور آن «امام دروغین» در ایران سرعت می‌بخشیدند.

در حالیکه کادرهای تراز بالای حزب توده، چریکهای فدائی خلق و سازمان مجاهدین خلق برای نزدیکی و اعلام عبودیت به همان «امام» از یکدیگر سبقت می گرفتند، ضربه کاری به دستاوردهای نهضت ملی مصدق از طریق زیارت دکتر کریم سنجابی و بیعت وی با روح‌الله خمینی زده شد و بی‌شک باعث گمراهی بیشتر توده‌‌های مردم گردید و قدرت تشخیص سره از ناسره یعنی حقانیت بختیار را که با مردم براستی صحبت می‌کرد و خدعه خمینی را که به مردم دروغ می‌گفت، از آنها سلب کرد؛ به فاجعه گرایش توده‌های ناآگاه به خمینی که همچون سیلی ویرانگر آنچه را که جنبش آزادی‌خواهی‌ و رفاه‌طلبی سالهای ۵۵ و ۵۶ برایش به خیابان آمده بود با خود برد و زمینه ایجاد یک دوران سیاه حاکمیت «الله» در ایران را فراهم ساخت.

دکتر شاپوربختیار در سنگر دفاع از قانون اساسی مشروطه ایستاد و در طی سی‌وهفت روزی که فرصت داشت هر روز و صدها بار ضمن ارائه توضیح دقیق در مورد ماهیت شریعت‌مداران و مقاصد متضاد ایشان با فرهنگ و تاریخ ایران از جمله، تغییر دادن مفهوم ملت ایران، به مفهوم بی‌معنی و بیگانه‌ی امت اسلام، به مردم، بالاخص، به درس‌خوانده‌هایِ مدعیِ روشنفکربودن در جامعه می‌گفت که حالا که رهایی از دام  دیکتاتوری چکمه مقدور شده، بهوش باشند که در چاه تاریک دیکتاتوری نعلین سقوط نکنند.

دکتر شاپوربختیار در آن روزهای بحرانی که خیلی‌ها برای دستبوس آن «امام دروغین و خدعه‌گر» از یکدیگر تأسی میگرفتند بیان داشت: آیت‌الله می‌توانند به ایران بازگردند؛ به قم تشریف ببند و در آنجا «واتیکان» درست کنند.

بختیار با ادای جملات مذکور با صراحت مرز بین قلمرو شریعت و امور مربوط به حکومت و دولت را ترسیم کرد و بهمین علت  نام او بعنوان مبتکر اصل جدایی دیانت از حاکمیت در تاریخ سیاسی ایران ثبت خواهد شد.

چهل ‌وپنج سال از روزی می‌گذرد که در آن دکتر شاپوربختیار با تشکیل دولت ملی خود پرچم آزادی ایران و بهروزی ایرانیان را برافراشت؛ با آن اقدام شجاعانه و برای نیک‌بختی ملت ایران از هیچ چیز، حتی به بهای نثار جان، نهراسید و همه چیز خود را در طبق اخلاص گذاشت و از این ‌طریق بعد از مصدق به مقام رهبری ملت ایران رسید.

دراوضاع کنونی که نظام سیاهِ مبتنی بر حاکمیت الله یعنی رژیم توتالیتر جمهوری اسلامی بعد از چهل‌وچهارسال با به اسارت گرفتن ملت آزاده و شریف ایران، چپاول سرمایه بیکران از درآمد نفت گرفته تا تاراج ذخایر و منابع عظیم کشور، بی‌احترامی به فرهنگ ایرانی و زبان فارسی و هزاران جنایت دیگر از جمله تبدیل ایران به زندانی بزرگ و برپاکردن چوبه‌های اعدام بر سر هر کوی وبازار، مملکت را باسرعتی که دیگر قابل کنترل دستگاه حاکمه نیست، بر لبه پرتگاه نابودی رسانده است.

در چنین وضعیتی که فروپاشی محتوم جمهوری اسلامی هر روز سرعت بیشتری می‌گیرد کل جامعه آبستن حوادثی است که عدم توجه به کیفیت و ماهیت آنها از سوی هر ایرانی آزادیخواه و میهن‌دوست نابخشودنی خواهد بود؛ حوادثی که از درون و بیرون مرز میهن، موجودیت و پکپارچگی ایران را تهدید میکند و در صورت عدم‌آمادگی ایراندوستان برای در دست گرفتن سرِ رشته‌ی حوادث چه بسا که راه حرکت جامعه‌ی بعد از نابودی رژیم فعلی بسوی دموکراسی را مسدود سازد.

تکرار می‌کنیم: آتشی که امروز در دل‌های رنجدیده و متنفر از رژیم آخوندی شعله‌ور است بزودی دودمان کاست ضد ایرانیِ حاکم را تبدیل به خاکستر خواهد کرد.

رژیم جایگزینِ جمهوری اسلامی بایستی بر اساس حاکمیت ملی بوده، متضمن استقلال سیاسی و اقتصادی و پاسداری از تمامیت ارضی کشور و الزاماً جدایی قلمرو شریعت و ادیان از امور مربوط به حکومت و دولت باشد.

ایران هرگز نخواهد مرد

تاریخ: ۱۶ دی‌ماه ۱۴۰۲

  06/ژانویه/2024

نهضت مقاومت ملی ایران