تقدیم به همه ایرانیانی که بقای رژیم اسلامی-فاشیستی را برای ایران و جهان خطرناک می‌بینند و مبارزه خستگی ناپذیر و مستمر را برای سرنگونی آن «ضرورتی انکارناپذیر»، «رسالتی انسانی» و «مسیولیتی میهنی» می‌دانند.

در واپسین روز سال خورشیدی هستیم وچشم به راه آمدن بهاری دیگر دست در دست نوروز که ما ایرانیان آن را یادگار جم می‌دانیم که چهره‌ای چنان زیبا و دل چسب داشته که شید را به نامش افزوده و جمشید شاه‌اش خوانده ایم. نوروز از دیرباز در دَرَندشت ( فلات) ایران جش گرفته شده و می‌شود ؛ از آشوبه ۵۷ که ایرانیان از لایه‌های با دانش و فرهیخته به کشورهای دیگر کوچ کردند و در درازای جنگ افغانستان نیز بسیاری از مردم‌اش برای نبودن زیر یوغ اندیشه‌های طالبانی مانند ایرانیان به کشورهای دیگر رفتند و ماندگار شدند؛ نوروز در آن کشورها جشن گرفته شد و هفت سین ایرانی به کاخ سپید هم راه یافت و نوروز در یونسکو نیز به ثبت رسید. زیباترین جشنی که با نخستین روز بهار آغاز می‌گردد؛ هنگامه روییدن و  شکفتن و رُستن.